Stardust en een avontuurlijk tochtje..

Goeiemiddag!

Gister om elf uur zijn we gaan paragliden. Wow, wat een ervaring! Enorm tof. Echt heel mooi om de stad zo vanaf boven mee te kunnen maken. Ik ging er vanuit dat ik last zou krijgen van mijn hoogtevrees, maar dat viel alles mee! Toen we bovenop stonden en andere mensen weg zagen vliegen dacht ik wel even van, shit.. Dit is best creepy.. Maar toen we eenmaal alles aankregen en alle informatie hadden gehoord ging alles prima. Op de helling van de berg lag een groen zeil waar ze alles neerlegden. Daar kregen we ook de laatste instructies. Ik was gekoppeld aan een vrouw die iets kleiner was dan ik wat betekende dat ik degene was die het renwerk moest doen van de berg af. Toen ik eenmaal moest rennen had ik ook geen idee meer van de hoogte eigenlijk, ik was er totaal niet mee bezig. Toen opeens, hoppa waren we aan het vliegen. Er klapte een soort van stoelvlak uit onder mij, zat best wel lekker! Was heel stevig waardoor ik niet echt het gevoel had dat ik me krampachtig vast moest houden. Het uitzicht was prachtig! Echt heel erg mooi. Ook al zaten we zo hoog, de hoogte was niet per se heel makkelijk in te schatten ofzo. Ik denk dat het te hoog was om er bang van te worden. Je zit ook gewoon lekker daar ergens in de lucht, beetje te vliegen over de stad en de oceaan. Mocht ik nog een keer de kans krijg om te gaan paragliden ga ik het sowieso doen. Kan het iedereen aanraden! Unieke ervaring.

Na het paragliden zijn we naar de botanische tuin geweest in Kirstenbos. Echt prachtige bomen, planten en bloemen gezien. Er zijn veel kiekjes gemaakt, die ik later nog zal uploaden! Het was echt groot ook, met een brug die tussen de boomtoppen lag. Na het paragliden was die 12 meter opeens een lachtertje! Nergens last van. Erg mooi hoe dat park meerdere hoekjes had gemaakt met verschillende thema's. Er was bijvoorbeeld een geurenhoekje en een hoekje met planten die een medicinale werking hebben. Erg interessant! Ook dat bomen in steen kunnen veranderen! Allemaal leuke feitjes!

Die avond zijn we naar Stardust geweest. Dit is een theater restaurant wat betekent dat de bediening tussendoor ook optredens geeft. De meeste zongen, en onze bedieningsmedewerker die speelde viool. Enorm genoten, weer. Het was zo leuk om bedient te worden door de mensen die daarna een liedje gingen zingen, wat ze erg goed deden! Ze hadden echt talent, super toffe ervaring. Op een gegeven moment stonden er ook allemaal mensen te dansen op de tafels en stoelen, super leuk!

Vanochtend zijn we redelijk vroeg de Tafelberg beklommen. Eenmaal daar aangekomen bleken er drie routes te zijn. Volgens de verkeersman was de meest rechtse de leukste, dus zijn we die route gaan volgen. Het begon vrij rustig en niet enorm stijl. Gewoon een pad met vrij veel kleine stenen en een paar grotere. Dit ging ongeveer een uurtje door gok ik. Toen kwamen we een bordje tegen die zei dat de route die we wilden nemen nog ongeveer 2 uur duurde tot we aan de top waren. Achja, we zijn er maar 1 keer dus hebben het er maar op gewaagd. Dat hebben we geweten.. Het was al de hele ochtend heel erg mistig, maar tijdens die laatste uren werden de druppels groter en begon het echt te regenen. Binnen no time waren wij allemaal zeiknat, echt compleet doorweekt. Maarja, we konden geen kant op. De relatief rustige en minder steile paadjes waren ook veranderd in heel steile paden die puur uit grote stenen bestond. We moesten echt van de ene rots op de andere springen, en dat is meestal niet een klein stapje natuurlijk. De natuur heeft er een flinke uitdaging van gemaakt. Door de regen en het weinige eten wat we mee hadden genomen, en de enorm intensieve inspanning, was het echt een slopende tocht. Door de dichte mist konden we ook niet ver kijken, dus het verre uitzicht hebben we niet mee kunnen maken. Maarja, daar hebben we gister al van kunnen genieten bij het paragliden. Op een gegeven moment hadden we er echt even geen zin meer in. Het was zo enorm slopend dat er weinig energie meer over was, en het eindpunt was nog steeds ver weg. Als we dachten het einde te zien, kwam er na de bocht een nieuwe berg tevoorschijn. En dit een paar keer. Maar goed, bikkels zoals we zijn zijn we uiteindelijk bovenop gekomen. Toen moesten we nog een stuk lopen bovenop de berg, maar omdat het uitzicht dus zo slecht was hadden we geen idee welke kant we op moesten lopen. We hebben de bordjes maar gevolgd maar zelfs toen hadden we het idee dat we aan het verdwalen waren. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, want er kwam opeens een café in het zicht! Wij direct naar binnen om te vragen of ze iets van handdoeken hadden omdat wij het natuurlijk ijskoud hadden en zeiknat waren. Helaas waren er geen handdoeken maar stond er wel een heater in het restaurant, dus daar zijn we maar voor gaan zitten met een kopje warme chocomel. Tijdens de tocht omhoog zijn we ook een man gepasseerd die 1 van zijn onderbenen miste en dus met een prothese liep. Wat een respect voor die man! Als wij het al zo zwaar hadden, hoe moet die man zich dan gevoeld hebben. Maar goed, we waren ze tijdens het hiken kwijtgeraakt. Toen we weer met de lift naar beneden wilden kwamen we ze ineens tegen! Hij was nog steeds enorm positief en had er enorm van genoten. Net zoals wij! We kunnen terugkijken op een hele avontuurlijke tocht, waar we erg trots op kunnen zijn dat we het gehaald hebben! De pittige tocht hebben we overleefd! Nu hebben we even een paar uurtjes om te herstellen, zodat we vanavond weer vol leven naar het Jazz café kunnen die onder de St. George Cathedral zit. Hier gaan we lekker genieten van muziek van Billy Holiday. Wordt vast genieten!

Ik ga nog even lekker ontspannen!

Tot snel